Elio Ticca

1988 ° - BRUSSEL

De Italiaanse Elio Ticca (°1988 op Sardinie, woont en werkt sinds 2018 in Brussel) introduceert zichzelf als schilder en beeldend kunstenaar. Hoewel zijn oeuvre grotendeels uit schilderijen bestaat, maakt hij ook regelmatig uitstappen naar beeldhouwkunst en installatie. Hij noemt zichzelf een figuratieve post-surrealistische schilder die werkt in een magisch-realistische stijl. Zijn werkt bevindt zich op de grens tussen fotografie en schilderkunst. Met fotorealistische precisie, een vast hand en haarfijne penselen schildert Elio stillevens en menselijke figuren in olie op doek of paneel, zoals eeuwen geleden de grote meesters uit de (Italiaanse) schilderkunst dat al deden.

In een video-portret van het Brusselse BRUZZ vertelt Elio dat hij het als zijn taak ziet om zijn positie te bepalen in de huidige visuele cultuur van postinternetkunst, fotografie en digitale kunst. Hij doet dat door zich enerzijds volop te laten inspireren door de oude meesters uit de (Italiaanse) schilderkunst, die de weg wezen naar de verschillende vormen van realisme in zijn oeuvre. Anderzijds stelt hij zijn onderwerpen samen met de ongebreidelde vrijheid van de huidige post-Post-modernistische beeldcultuur.

In zijn stillevens combineert Elio toevallige keukenopstellingen met klassieke beeldjes en (vanitas)symbolen in een mix van kitsch en queer esthetiek. Het zijn inkijkjes in dagelijkse taferelen die zowel persoonlijk als universeel ogen. Door het gewone te fetisjeren en de emotionele waarde te onderzoeken die hij toekent aan zijn eigen spullen, verteert Elio zijn (levens)ervaringen, zoals een speurder op een forensische scène of een theaterregisseur die een voorstelling ontwerpt. Hij bouwt aan een nieuw scenario, dat zowel een momentopname van het leven is als een symbolisch zelfportret. Het werpt een nieuw licht op herinneringen en emoties van de kunstenaar, op nostalgie en het gevoel ergens deel van uit te maken, op lijden en vreugde, ontheemding en geworteldheid.

Het zijn grote thema’s die doorklinken in de secuur en liefdevol uitgewerkte schilderijen, die in de eerste plaats ongegeneerd mooi zijn en verleiden. Ze vertellen van dromen en verlangens en een wereld waarin schoonheid gezocht en overal gevonden kan worden. Maar waar je ook steeds op je hoede moet blijven. Er is ook zoiets als schone schijn.