Stijn Stevens

Stijn Stevens (geboren 1992 in Mechelen, woont en werkt in Brussel) vertrekt in zijn werken van de vraag hoe licht, ruimte en tijd in verhouding staan tot het statische beeld van een schilderij. Licht is één van de hoofdvoorwaarden van een schilderij, maar is tegelijk één van de meest voorkomende elementen in ons dagelijkse leven. We omringen ons met (artificieel) licht door het gebruik van smartphones en laptops, of door lampen die we ’s avonds aandoen, wanneer het natuurlijke licht verdwijnt achter de horizon. Onze relatie tot licht bepaalt dan ook hoe we tijd ervaren, net als de ruimte of de afwezigheid ervan. Stijn werkt op veel van zijn doeken met reflecterende materialen zoals bladkoper, grafietpoeder of pigmenten die met licht interfereren. Hij bewerkt er de kleurrijke onderschildering mee, dekt die soms zelfs bijna helemaal af, maar altijd op zo een manier dat de kleur er in meer of mindere mate doorheen schemert of langs piept. Door te experimenteren met deze combinatie probeert hij te ontkomen aan het schilderij als een statisch beeld. In de loop van de dag geeft het veranderende licht dat langs de doeken strijkt, van uur tot uur een ander beeld. En ook de toeschouwer die zich voor de doeken langs verplaatst, beïnvloedt met de eigen reflectie het licht- en kleurspel op het doek. “De vervormde reflexiviteit in mijn werk abstraheert de reële wereld, en zo wordt de wereld een deel van het werk.” schrijft Stijn bij zijn werk. “Dit wil zeggen dat het werk in een constante flux van beweging is doorheen de dag, waardoor het moment waarop de toeschouwer het werk leest betekenis krijgt. Op die manier sluipt het element van tijd binnen in het werk. En tijd en ruimte zijn nu eenmaal, zoals Einstein bepaalde, één geheel.”