Katie Lagast

1967 ° - Lissabon

Met haar installaties, sculpturen en grafische werk, roept Katie Lagast (°1967 in Wilrijk, woont en werkt in Antwerpen en Lissabon) een heel eigen wereld op die de toeschouwer uitdaagt om niets als vanzelfsprekend te beschouwen. Terwijl ze intuïtief visuele aantekeningen maakt van een desolate stedelijke omgeving, bewaart Lagast stukjes tijd en ruimte die weinig andere mensen zouden opvallen. Haar inspiratie vindt ze op de grond: sigarettenstompjes, barsten, onkruid, het plaveisel, een straat van klinkers en het zonlicht dat er overheen strijkt laat in de namiddag. Hoe eenvoudig haar inspiratiebronnen ook lijken, Lagast weet ze dankzij een gedegen formele analyse en haar bewonderenswaardige oog voor detail, te transformeren tot esthetische, contemplatieve objecten. Door foto’s te maken van een bepaald moment, of silicone mallen van een bepaalde plek, onttrekt Lagast haar persoonlijke observaties aan de vergetelheid. Maar ze deelt haar indrukken pas met haar publiek na een lang en grondig onderzoek naar de juiste materialen en reproductie technieken. Aan het toeval laat ze niets over. (….). U bevindt zich hier – in het Frans Vous êtes ici, staat op plattegronden vaak aangeduid in een cirkel. Deze cirkelvorm verbindt Lagast’s reproductie van bepaalde plekken met haar gebruik van eerder abstracte elementen zoals wegenkaarten, oceaan stromingen, grafieken die bevolkingsdichtheid aangeven en andere symbolische weergaves van de wereld waarin we leven. Pijlen en cirkels verduisteren eerder ons begrip dan te verduidelijken. Naast een verwijzing naar oriëntatie en richting, wijst de zin ‘Vous-êtes-Ici’ ons simpelweg op het feit van ons bestaan: je BENT hier. Door in- en uit te zoomen, door het concrete met het theoretische te bedekken, confronteert Lagast de toeschouwer met vragen over het zich bevinden, over het aan- of afwezig zijn, over het hier en nu. Lagast is behalve romantisch ook een beetje een plaaggeest, die het heerlijk vindt om de waarneming van de toeschouwer uit te dagen en die ervan geniet als haar werken de kijker verwarren. Ze koestert ondergewaardeerde aspecten van het leven en brengt deze op zo’n manier onder de aandacht dat ze niet langer te negeren zijn. Haar werken kunnen een tentoonstellingsvloer bedekken, de ingang versperren of ze zijn simpelweg te groot om onopgemerkt te blijven. In haar recente werk krijgt dit blokkeren van de doorgang een kritischer, zelfs een politieke betekenis, door een productieproces te ontwikkelen dat het haar mogelijk maakt om in een korte tijd een muur van keramische betonblokken op te trekken. Overduidelijk een verwijzing naar andere scheidingsmuren. Onder dit complexe en gevarieerder oeuvre ligt een sterke verbindende paradox: er is niets triviaal aan het leven, maar mensen hebben de neiging om zich te laten afleiden door teveel aandacht te schenken aan banaliteiten. Lagast daagt ons voortdurend uit om in vraag te stellen wat werkelijk onze tijd waard is – en dat steeds opnieuw te doen.